ஸ்பென்சர் நினைவுகள்

சென்னையில் மாலை ஏழுலிருந்து ஒன்பது வரை முழுநேரமாய் (என்) ஐ.ஐ.டியில் மாலை படித்துக் கொண்டிருந்த காலகட்டத்தில், பார்ட்டைமாக காலை ஒன்பதிலிருந்து மாலை ஏழு வரை என்ன செய்ய என்று  குழப்பமாக இருக்கும். அப்புறம் நண்பர்களோடு சேர்ந்து ஏதாவது ப்ராஜெக்ட் செய்யலாம் என்று ஆட்டைக் கடித்து மாட்டைக் கடித்து அப்போது மிகப் பிரபலாய் இருந்த  ஸ்பென்சர் ப்ளாசாவில், ஆர்.பி.ஜி அலுவலகத்தில் கூலியில்லா பட்டதாரியாக ஏற்றுக்கொள்ளப் பட்டேன். 

இன்டர்வியூவில் "ஓப்பனிங் சீனில் நேரா நியூயார்க் டைம்ஸ் ஸ்கொயர் போய், கடை கடையா ஏறி இறங்கி பிட்ஸா வாங்கித் திங்கிறோம்"ன்னு நான் போட்ட கம்ப்யூட்டர் சீனில் ஆபீஸ் மேனேஜர் விழுந்துவிட்டார். "தம்பீ ஏ.சி கார், ப்யூட்டிபுல் பி.ஏவோட எங்க கம்பெனில எம்.டியா வந்து சேர்ந்துக்கிறியா"ன்னு கேட்பார் என்று நான் மிதந்து கண்டுகொண்டிருந்த வேளையில் "ஏம்பா ஒரு நாள் விட்டு ஒரு நாள் காலம்பற ஏழுலேர்ந்து எட்டு வரைக்கும் எனக்கு கம்ப்யூட்டர் சொல்லித் தரியா...முடிச்சுட்டு அப்பிடியே என்னோட ஸ்கூட்டர்ல ஆபிஸ் வந்துடலாம்"ன்னு மனுஷன் வாய் விட்டுக் கேட்கவும், பஸ் சார்ஜ் மிச்சமே என்று ஒத்துக்கொண்டேன். போனஸாய் அவர்கள் வீட்டில் ரெண்டாம் டிகாக்க்ஷனில் காப்பியும் குடுத்தார்கள். கே.கே நகரிலிருந்து கிளம்பி, பனகல் பார்க்கில், பல்லவன் ட்ரைவர்களையும் ஆட்டோகாரர்களையும் அரசியல்வாதிகளையும் ஆயிரத்தெட்டு "...தா"வுக்கு திட்டிவிட்டு மவுண்ட்ரோடில் ஸ்பென்சர் வாசலில் என்னை இறக்கிவிட்டு விட்டு, "சந்துரு கேட்டா வண்டியில சின்ன பிரச்சனை...பார்த்துக்கிட்டு இருக்கேன்...வந்துருவேன்னு சொல்லு"ன்னு சொல்லிவிட்டு தம் அடிக்கப் போய்விடுவார்.

அப்போது தான் திறந்திருந்ததால் பளபளவென்று ஸ்பென்சர் ப்ளாசா ஒரே கலர்புல்லாக இருக்கும். பெண் செக்யூரிட்டியிலிருந்து கடை சிப்பந்திகள் வரை எல்லா யுவதிகளுமே அழகாய் இருக்கும் மாயாலோகமாய்த் திகழும். சென்ட்ரலைஸ்ட் ஏசி, பவுண்டன், எஸ்கலேட்டர், ஃபாரின் எலக்ட்ரானிக்ஸ் கடைகள் என்று நுழைந்த மாத்திரத்திலேயே மிரட்டி "மை டேட் இஸ் பீட்டர், மதர் இஸ் மேரி"ன்னு ஆங்கிலம் தானாக நாக்கில் ஒட்டிக்கொள்ளும். முக்கால் கால்ட்ராயரும் சுருக்கம் சுருக்கமாய் கை இல்லாத மேல் சொக்காயும்,காதில் வளையலும், காலுக்கு ரப்பர் செருப்புமாய் வளைய வரும் நவநாகரீக நங்கையர்களை எனக்கு அறிமுகப் படுத்தியது ஸ்பென்ஸர் தான். "மச்சி நேத்து போர்த் ப்ளோர்ல ஒரு ஃபாரின் ஜோடி...இன்னிக்கெல்லாம் பார்த்துக்கிட்டே இருக்கலாம்"ன்னு ஜோடி இல்லாத பசங்கள் கிரவுண்ட் ப்ளோரில் உட்கார்ந்து ஊத்திக்கொண்டிருப்பதை நிறைய கேட்கலாம்.  சென்னையிலிருக்கும் முக்காலேவாசி மெடிகல் ரெப்ரசென்டேட்டிவ்களுக்கும், சேல்ஸ் மக்களுக்கும் அப்போது ஸ்பென்சர் தான் அக்னி நட்சத்திர சரணாலயம். "க்ளையன்ட்டோட ஆபிஸ்ல தான் சார் இருக்கேன்..அவருக்காத் தான் வெயிட்டிங், உள்ளே மீட்டிங்க்ல இருக்கார்" என்று கூசாமல் சொல்லிவிட்டு கீழே உட்கார்ந்து மேலே நோக்கி பராக்கப் பார்த்துக் கொண்டிருப்பார்கள்.

அப்பேற்பட்ட ஸ்பென்சரில் ஆறாவதோ ஏழாவதோ மாடியில் ஆர்.பி.ஜீக்கு அருமையான அலுவலகம். "என் கம்ப்யூட்டர் வொர்க் செய்யி மாட்டுது பார்த்து குடுக்குமா ப்ளீஸ்.."ன்னு கொஞ்சி கொஞ்சி கொச்சைத் தமிழ் பேசும் சேட்டு வீட்டு பைங்கிளிகள் புழங்குகிற இடம். "தோ வரேண்டா செல்லம்"ன்னு சர்விஸ் டெஸ்க் பேர்வழி வருவதற்க்குள் ஓடிப் போய் கம்ப்யூட்டரை ரீ-பூட் செய்வேன். "ஹீ இஸ் அ  Geek-யா"ன்னு வாய் நிறையப் புகழ்வார்கள். மைக்ரோசஃப்ட் இருக்கும் திசை நோக்கி கும்பிடு போட்டுக் கொள்வேன். ஐ.டி சர்விஸ் டெஸ்க் பேர்வழிகளுக்கு என்னுடைய முந்திரிக் கொட்டைத்தனம் பிடிக்காது. "டேய் நீ உன்னோட ப்ராஜெக்ட் வொர்க் மட்டும் பாரு கம்ப்யூட்டர ரீபூட் பண்ணுவதெல்லாம் நாங்க பார்த்துக்கறோம்"ன்னு ஒடுக்குவார்கள்.

ஆனால் ஆபிஸில் நிறைய சேட்டு வீட்டு பையன்களும் எனக்கு ஃபிரண்டு. "சாப்பாடுக்கு வெளியே சேர்ந்து போகலாமா"ன்னு ஹிந்தியில் எப்படி கேட்பது என்று அவர்களும், "நீ ரொம்ப அழகா இருக்க"ன்னு தமிழில் சொல்வது எப்படின்னு நானும் ஒருத்தருக்கொருத்தர் சொல்லிக்கொடுத்து மொழி வளர்ப்போம்.

அதில் ஒரு சேட்டு வீட்டுப் பிள்ளை மட்டும் என்னிடம் அடிக்கடி "அப்படியே ஜாலியா படுத்துக்கப் போலாம் வர்றியா"ன்னு கேட்டு கலங்கடிப்பான். சீனாதானா மாமா கேட்டார்னா நாக்குல வசம்ப வைச்சு தேய்த்துவிடுவார்..."பிரகஸ்பதி...அது படுத்துக்க இல்லைடா..படத்துக்கு"ன்னு திருத்துவேன். "படத்துக்கு கூப்பிடுவதற்கும் படுத்துக்க கூப்பிடுவதற்கும் நிறைய வித்தியாசம் இருக்கு...தமிழ் தெரிஞ்ச பொம்மனாட்டிகள் கிட்ட இப்படி கேட்டுவைக்காத"ன்னு எச்சரித்தாலும் ரொம்ப பட்டுக்கொள்ள மாட்டான். "அரே எல்லாம் தெரியும் ரே"ன்னு ஈ.சியாய் எடுத்துக்கொள்வான். இப்படியே அரே அரேன்னு போய் அறை வாங்கி...தானா பாஷை கத்துக்கும்ன்னு விட்டுவிடுவேன்.

ஆனால் இந்த சேட்டு வீட்டு பேட்டாக்களின் "ஜி" தொல்லை மட்டும் சொல்லி மாளாது. அதை விட கொடுமை என்னவென்றால் சேட்டூஸ் கா பேட்டாஸ் கூட பழகும் பச்சை தமிழர்களும் மரியாதை குடுக்கிறேன் பேர்வழி என்று “ஜி” கலாசாரத்திற்கு மாறிவிடுவார்கள். பாலா வை பாலாஜியாக்கிவிடுவார்கள், ராஜாவை ராஜாஜியாக்கிவிடுவார்கள். என்னையும் அதுவரைக்கும் "நீங்க நாங்கன்னு" விளித்துக்கொண்டிருந்த தமிழ் நண்பர் ஒருவர் திடீர்ன்னு "டுபுக்குஜி..டுபுக்குஜி"ன்னு கூப்பிட ஆரம்பிக்க, "தம்பி இங்கன வா. உனக்கு என்ன மரியாதையா கூப்பிடனும்னா பெருமதிப்பிற்குரிய ஸ்ரீமான் டுபுக்கு அவர்களேன்னு ஒழுங்கா கூப்பிடு ...இல்லியா டேய் டுபுக்குன்னு கூப்பிடு எனக்கு ஆட்சேபணையே இல்ல...ஆனா அதுக்காக சேட்டு வீட்டு பேட்டிஸ் முன்னாடி சீன் போடறதுக்காக எங்கப்பா இன்ஷியலையெல்லாம் தாறுமாறா மாத்தாத...எனக்கு ஹிந்தியில பிடிக்காத ஒரே எழுத்து இந்த ‘ஜி’ தான்"ன்னு ஆட்காட்டி விரலை காட்டி க்ளோசப்பில் வியஜகாந்த் மாதிரி செல்லமாய் மிரட்டியதும் தான் நண்பர் பழகத்தை விட்டார்.

அங்கே இருக்கும் ஆபிஸ் பணியாளர்களுக்காகவே விதவிதமாய் சாப்பாடு எடுத்து வரும் சாப்பாடு பிஸினெஸும் நிறைய உண்டு. அதில் எனக்குப் பிடித்தது பிரியாணி பொட்டலுமும், வெஜ் சாண்ட்விச்சும். ஒரு சேட்டு வீட்டுக் கிளி வாங்கிக் குடுத்து, எனக்கு வெஜ் சான்ட்விச் ரொம்பவே பிடித்துவிட்டது. நல்ல கார சாரமாய் மிளகாய் சட்னி தேய்த்து  தக்காளியும் வெள்ளிரியும் வட்டமாய் நறுக்கி அடுக்கப்பட்டு மிக சுவையாய் இருக்கும். முக்காலே வாசி அதைத் தான் வாங்கித் தின்பேன். “ரெஸ்டாரண்ட் ஜாயேங்கே க்யா" என்று ஏதாவது சேட்டு வீட்டு கிளி கூப்பிடும் சுபமுஹூர்த்த நாட்கள் மட்டும் ஏதாவது ஒரு தாபா போய் காசை Curryயாக்குவோம். சில நாள் "ஐ லவ்வ்வ்வ்.....சவுத் இன்டியன் தோசா" என்று கிளி சிலாகிக்கும் போது ஏதாவது ஒரு பவனில் 'சட்னி'ஜியையும் 'சாம்பார்'ஜியையும் முக்கி முக்கி 'தோசா'ஜியை சாப்பிட்டு விட்டு வருவோம்.

இரண்டு வருடம் முன்பு இந்தியா சென்றிருந்த போது ஸ்பென்சர் போக நேர்ந்தது. மூன்று பகுதிகள் வந்துவிட்டாலும் முன்பிருந்த ஷோக்கு சுத்தமாய் இல்லாமல் சுரத்து குறைந்து காணப்பட்டது. இந்த முறை இந்தியா சென்ற போது அக்கா பையனிடம் ஸ்பென்சர் பற்றி கேட்டேன் "இப்போ அதெல்லாம் இல்லை...சிட்டி, எக்ஸ்ப்ரெஸ் மால்ன்னு ஏகப்பட்டது இருக்கு ஸ்பென்சர் குறைந்த லெவல் தான்" என்றான். ஹும்ம்ம்ம்