காய்ச்சல்

எந்த நேரத்தில் போன பதிவில் காய்ச்சலைப் பற்றி எழுதினேனோ தெரியவில்லை ஒரு வாரமாய் உடம்பு சரியில்லை. காய்ச்சல் அண்ட் ஜலதோஷம். அதான் சொன்ன மாதிரி பதிவு போடமுடியலை. அஜீஸ் டாக்டர் ஆஸ்பத்ரியை நினைத்தாலே காய்ச்சல் வந்துவிடும் போல இருக்கிறது. இப்பொழுது காய்ச்சல் விட்டாயிற்று ஜலதோஷம் மண்டையில் உட்கார்ந்து கொண்டு ஒரே தலைவலி. கம்ப்யூட்டர் மானிட்டரைக் கூட பார்க்கமுடியவில்லை. இந்த மாதிரி தலைவலிக்கெல்லாம் விக்ஸைத் தடவிக்கொண்டு டி.வி.யில் குருவி பாட்டு பாடிக்கொண்டு ஆடும் அண்ணாச்சி நகைக் கடை டேன்ஸ் விளம்பரங்களைப் பார்த்தால் சொஸ்தமாகிவிடும் என்று டி.நகர் ராஜூ டாக்டர் சொன்னாரே என்று பார்த்ததில் தலைவலி கூடியிருக்கிறதே தவிர குறையவில்லை. (கூலிங் க்ளாஸ் போட்டுக்கொண்டு பார்க்கச் சொன்னாரா என்று மறந்து போய்விட்டது)

எல்லாம் வாசிம் கான் வேலையாகத் தான் இருக்கும். வீட்டில் ஒருவர் மாற்றி ஒருவருக்கா வந்து இப்போது கடைசியில் என்னோட முறை. இதுவே எங்க ஊராக இருந்தால் "டாக்டர்ர்ர்ர்ர் எனக்கு காய்ச்சல் மூனு வேளையும் சாப்பிட ரோஸ் கலர் மாத்திரையும், பிட்டியில் பி.12ஒ..பென்சிலினோ போட்டு அனுப்புங்க சார்" என்றால் வாயில் தெர்மாமிட்டரை சொருகி, உட்காரவைத்து, கழுதை வயசுக்கெல்லாம் கைல போட்டா போதும்ன்னு ஒரு குத்து குத்தி வீட்டுக்க அனுப்பிவிடுவார். ஊசி போடாமல் அனுப்பிவிட்டால் மாமா இரண்டு நாள் தான் பொறுப்பார்..அப்புறமும் காய்ச்சல் குறையாவிட்டால் "ஒரு பென்சிலின் போட்ருங்கோ அப்போதான் கேக்கும்" என்று டாக்டருக்கு ப்ராக்ஸி குடுத்து ROI பார்த்துவிடுவார். பீ.12-ஓ வேற எதுவோ ஒரு ஊசி மட்டும் பயங்கரமாக கடுக்கும். அதை மட்டும் இடுப்பில் தான் போடுவார்கள். இது தெரியாமல் பதினோரு வயது பாலகனாய் இருந்தபோது நர்ஸ் நக்க்லடிப்பாரே என்று சட்டையைக் கழட்டி ஓம்க்குச்சி ஸ்வாஸ்னீகர் ஆர்ம்ஸ் காட்டி "எல்லாம் இங்க போட்டா போதும்"ன்னு அடம் பிடிக்க...நர்ஸ் இது எலும்புலலாம் போட முடியாது...கொஞ்சமாவது சதைப் பற்று இருக்கனும்ன்னு அதோட இது வலிக்கும்ன்னு அக்கறையா சொல்ல...அவர் என்னமோ விஜய் மாதிரியும் நான் என்னவோ ரம்பா மாதிரியும் என் இடுப்பிலிருக்கும் மச்சத்தை பார்த்துவிடுவாரோன்னு ஓவராய் அடம் பிடித்து கையில் போட்டுக் கொண்டு....அப்புறம் பிதாமகன் விக்ரம் மாதிரி பல்லைக் கடித்துக்கொண்டு முக்கிக் கொண்டே கர்ஜிக்கிறமாதிரி சவுண்டு விட்டதில் "குழந்தை தேரடியில் எதையோ பார்த்து பயந்திருக்கான்...அதான்..." என்று மாமி முத்தம்மாவைக் கொண்டு வீபூதி போடச்சொல்லி, முத்தம்மா பை ஒன் கெட் ஒன் ஃப்ரீ ஆஃபரில் விபூதி போட்டோதோடு நில்லாமல் ஒரு சொம்பில் தண்ணி வாங்கி மந்திரித்து என் மூஞ்சியில் பொளிச் பொளிச்சென்று ரெண்டு அப்பு அப்பிவிட்டார். அப்புறம் என்னைப் பர்த்தாலே "என்ன அம்பி இந்த தரமும் கைலயே போட்டுருவோமா " என்று நக்கல் விடும் நர்ஸைப் பார்க்கும் போதெல்லாம் முத்தம்மாவுக்கு காசு குடுத்து இவள் முகத்துலையும் ரெண்டு அப்பு அப்பச் சொல்லவேண்டும் என்று வைராக்கியம் பிறக்கும்.

காய்ச்சல் வேளைகளில் மாமவின் மேற்பார்வையில் வயிராற சாப்பிடுவதற்கு மூன்று வேளையும் கடுங்காப்பி தவிர சுத்தமான வெந்நீர் மட்டுமே கிடைக்கும். அவர் குளிக்கப் போயிருக்கும் வேளையில் மாமி நைசாக வெந்நீரில் ஒரு ஸ்பூன் ஹார்லிக்ஸ் போட்டு தருவார். அதையும் குடித்து கொஞ்ச நேரத்தில் வயிற்றைப் புரட்டி வாயிலெடுக்கும் போது மாமா கண்டுபிடித்துவிடுவார். அதனால் தான் காய்ச்சல் குறையவில்லை என்று மாமி அப்புறம் அதையும் நிப்பாட்டி விடுவார். அப்புறம் தெருவில் இருக்கும் கல்யாணி பாட்டி எம்.டி, டி.சி.ஹெச் - துளசி, தூதுவளை இத்யாதிகளைப் போட்டு ஒரு கஷாயம் பிரிஷ்கிர்ப்ஷன் கொடுப்பார். அதையும் குடித்து வாயிலெடுத்தால் மாமாவின் ஆப்த நண்பர் சீனாதானா மாமா வந்து "என்ன ஓய் என்ன மாத்திரைக் கொடுத்திருக்கிறார் டாக்டர்? காட்டும் பார்க்கட்டும்"ன்னு மிரட்டுவார். சீனாதானா மாமாவிடம் மூனாவது வரை படித்த ஒரு பையன் அப்புறம் தேறி டாக்டராகிவிட்டதால் அவருக்கு மெடிகல் காலேஜ் டீன் என்று நினைப்பு. "இந்த மருந்தெல்லாம் சின்னப் பிள்ளைகளுக்கு குடுக்கவே கூடாது தெரியுமா...? எருமைமாட்டுக்கு குடுத்தா கூட ரெண்டே நாள்ல சுருண்டு படுத்துரும்...நான் சொல்றதக் கேளும்..." என்று அவர் ஒரு பிரிஸ்கிர்ப்ஷன் குடுப்பார். இதெல்லாம் கேட்கவில்லையானால் மாமா "லங்கணம் பரம ஔஷதம்"ன்னு கடுங்காப்பிக்கும் ஆப்பு வைப்பார். இதற்க்குள் காய்ச்சலே ஐய்யோ பாவம்ன்னு ஓடி போயிடும். அப்புறம் வெறும் இட்லியிலிருந்து ஆரம்பித்து..தயிர் சேர்ப்பதற்குள் இரண்டு வாரம் ஓடிவிடும்.

ஹூம் இப்போல்லாம் காய்ச்சல் வந்தா சப்பாட்டில் கைவைப்பதே இல்லை. என் மகள்கள் என்னடாவென்றால் காய்ச்சல் போது தான் தினுசு தினுசாக கொறிப்பதற்கு கேட்கிறார்கள்..சரி எதாவது வயத்துக்குள் போச்சுன்னா சரின்னு கொடுத்துக் கொண்டிருக்கிறோம்.