பரீட்சை

பத்தாம் வருட பொதுத் தேர்வு. தேர்வு ஆரம்ப மணியடிக்க இன்னும் கொஞ்ச நேரமே இருந்தது. மாணவ மாணவியர்கள் மும்முரமாக கடைசி நேரத்திலும் முட்டிக்கொண்டிருந்தார்கள். சிலர் பக்திப் பழமாக விபூதியெல்லாம் இட்டுக்கொண்டு இல்லாத சகுனங்களையெல்லாம் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள். ராசியான பேனா, பென்சில், ஸ்கேல், எல்லாம் பத்திரமாக இருக்கிறதா என்று ஒருமுறை சரிபார்க்கப்பட்டன. சில நன்றாக படிக்கும் அதிமேதாவிகள் பாராமல் படபடவென ஒப்பித்து பக்கத்திலிருந்தவர்களின் வயிற்றில் புளி வார்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள். அரைகுறையாகப் படித்தவர்களுக்கு இவர்கள் ஒப்புவித்த வேகத்திலேயே எல்லாம் மறந்துவிட்டது போல இருந்தது. சிலர் ஒரு சிட்டிகை உப்பு, பெருங்காயம் போட்டு கரைத்துக் குடித்துவிடுகிற ரேஞ்சில் புஸ்தகத்திற்குள் மண்டையை விட்டுத் தட்டிக்கொண்டிருந்தார்கள். எல்லாம் மணியடிக்கும் வரையில் தான்.

எல்லோரும் இடம் பார்த்து உட்கார்ந்து வினாத் தாளும் குடுத்தாகிவிட்டது. தெரிந்த கேள்வி வந்திருக்கா இல்ல புட்டுக்குமா...என்ற அவசரத்தில் வினாத்தாள் சரசரக்கும் சத்தம் அடங்கி எல்லோரும் எழுத ஆரம்பித்தார்கள். புட்டுகிற கேஸ்கள் மட்டும் நகத்தைக் கடித்துக் கொண்டு ஐன்ஸ்டீன் மாதிரி யோசித்தாலாவது எதாவது எழுத முடியுமா என்று யோசித்துக் கொண்டிருந்தார்கள். அரைகுறைகள் கண்ணை மூடி தியானம் பண்ணி குண்டலினியிலிருந்து விடைகளை இழுத்து வெளிக் கொண்டுவர பிரயத்தனப் பட்டுக்கொண்டிருந்தார்கள்.

அவனுக்கு என்ன செய்யவென்று தெரியவில்லை. ஒரு முறை நிதானமாக எல்லோரையும் நோட்டம் விட்டான். கொஸ்டின் பேப்பரை ஒரு முறை பார்த்தான். அவையெல்லாம் படித்த மாதிரியே இல்லை.சொறிகிற வாக்கில் கை போன போது தான் பாக்கெட்டில் அந்த பேப்பர் தட்டுப் பட்டது. "இது எப்பிடி இங்கு வந்தது? "அவனுக்கு திக்கென்று இருந்தது. எப்பிடி இதைப் பற்றி மறந்து போனான்? நேற்று இரவு வைத்த நியாபகம் வந்தது. வேணுமென்றே அதை சட்டைப் பையில் வைக்கவில்லை. நியாபகம் வந்திருந்தால் இதை வெளியிலேயே பையில் பத்திரமாக வைத்துவிட்டு வந்திருப்பான். இப்பொழுது பையில் இருக்கு என்று தெரிந்தவுடன் மனசு கிடந்து அடிக்க ஆரம்பித்தது அவனுக்கு.

சே மாட்டிக் கொண்டால் மானமே போய்விடும்...வெறும் ஸ்கூல் தேர்வு என்றாலாவது ஒன்றும் செய்யமாட்டார்கள்..இது பொதுத் தேர்வு வேறு...பறக்கும் படை வேறு திடீர் திடீரென்று வருவார்கள். மாட்டிக் கொண்டால் விஷயம் ஸ்கூல் முழுவதும் பரவிவிடும்.

அவனுக்கு ஒரு பயமாக இருந்தாலும் "ப்ளையிங் ஸ்காவர்ட் வந்தால் பார்த்துக் கொள்ளலாம்...நேற்று தான் வந்திருக்கிறார்கள் இன்று வேறு பள்ளிக்குத் தான் போவர்கள் இங்கேயே திரும்பவும் வரமாட்டார்கள் " தைரியம் ஆறுதல் சொன்னது.

சுற்றுமுற்றும் ஒருதடவைக்கு இரண்டு தடவை பார்த்துக் கொண்டு...ஒருத்தரும் பார்க்காத போது சடக்கென்று பையிலிருந்து எடுத்து வினாத்தாளுக்குப் பின்னால் ஒளித்து வைத்துவிட்டான். லாவாகமாக ஒளித்து வைத்தாலும் பார்த்து எழுதுவது கொஞ்சம் சிரமமாக இருந்தது. லேசாக குனிந்து பேப்பர்களை மறைத்துக் கொண்டு எழுத ஆரம்பித்தான். இது கொஞ்சம் சௌகரியமாக இருந்தது.

பத்து நிமிடங்கள் கூட ஆகியிருக்காது...இவனுக்காகவே காத்திருந்தது போல ப்ளையிங் ஸ்காவர்ட் 'திபு திபுவென' நுழைந்துவிட்டார்கள். மொத்தம் நாலு பேர். இவன் மும்முரமாக எழுதிக் கொண்டிருந்ததால் அவர்கள் வந்ததை கவனிக்கத் தவறிவிட்டான். எழுந்த எல்லோரையும் உட்காரச் சொல்லிவிட்டு மளமளவென்று காரியத்தில் இறங்கிவிட்டார்கள். "சிட்டிஸன்" படத்தில் அஜீத் முழிப்பது மாதிரி முழித்துக் கொண்டிருந்த இரண்டு பேர்களின் பேப்பர்களை சோதனை போட்டார்கள். இவனுக்கு இதயம் "திக் திக்" என்று அடித்துக் கொள்ள ஆரம்பித்தது. அவனையும் அறியாமல் அவன் முழி திசைக்கொன்றாக பார்த்து கள்ளப் பார்வை தொற்றிக் கொண்டது. பறக்கும் படையிலிருந்து ஒருவர் நேராக இவனிடம் வந்தார்.

"அந்த கொஸ்டீன் பேப்பர கொஞ்சம் காட்டுங்க...."

போச்சு போச்சு...மாட்டிக் கொண்டான்...அவர் நேராக அப்பிடி கேட்பார் என்று இவன் எதிர்பார்க்கவே இல்லை. இவன் தயங்குவதைப் பார்த்து அவரே பிடுங்கிக்கொண்டார்.

பிரித்த போது இவன் சொருகி வைத்திருந்த பேப்பர் "உள்ளேன் ஐய்யா" என்று கீழே விழுந்தது. எதிர்பார்த்து வந்தது கிடைத்த திருப்தி அவருக்கு. மற்றவர்களையும் கூப்பிட்டு காண்பித்தார்.

"என்ன மிஸ்டர்...இது பத்தாம் க்ளாஸ் பப்ளிக் எக்ஸாம் தெரியுமில்ல? பெண்டாட்டிக்கு லெட்டர் எழுதறதுக்கு வேற நேரம் காலமே கிடைக்கலையா...இங்க சூப்வரவைஸ் பண்றதுக்கு உங்கள போட்டிருக்கா இல்ல இந்த மாதிரி வேலை பார்கிறதுக்கு போட்டிருக்கா?"

"இல்ல சார்...வீட்டுல கொஞ்சம் பிரச்சனை அம்மா வீட்டுக்கு கோச்சுட்டு போயிட்டா அதான்.."

"ப்ரின்ஸிபால் கிட்ட குடுக்கறோம்...அங்க சொல்லுங்க விளகத்த..."

அவனுக்கு அதற்கப்புறம் என்னவோ வியர்ப்பது நின்றுவிட்டது.