The Man who knew Infinity

சில மனிதர்களைப் பற்றிய படங்கள் அதீத ஆர்வத்தை ஏற்படுத்தும். அவ்வகையில் ரொம்ப நாளாகவே நான் எதிர்பார்த்த ஒரு ஆளுமை சீனிவாச ராமானுஜன் - The Mathematical Genius. மேத்ஸ்லாம் எனக்கு ஏதோ சுமாராய் வரும். டாப்பராய் ஒரு போதும் இருந்ததில்லை (ம்ம்க்கும் மேத்ஸ் என்ன எந்த சப்ஜெக்ட்டிலுமே :) ). இண்டகரேஷனெல்லாம் சிம்ம சொப்பனாமாய் இருந்திருக்கிறது. ஏ,பி, எக்ஸ், ஒய் இசட் எழுத்துகளை சகட்டு மேனிக்கு மாற்றி மாற்றி மேலும் கீழுமாய் எழுதி அங்கஙகே ப்ராக்கட் போட்டு அமைத்த ஈ.குவேஷனெல்லாம் - வெறும் காத்து தான் வரும். ஆனால் கேம்பிரிட்ஜில் வந்து பாடுபட்டு அதிலிலும் சில வருடங்கள் மட்டுமே இருந்து பெல்லோஷிப் வாங்கி இன்றளவிலும் அவருடை கைப் பிரதி புத்தங்களை காட்சிப் பொருளாய் வைத்து கொண்டாடுமளவிற்கு கோலோய்ச்சிக் கொண்டிருக்கும் ஒரு ஆளுமை. “எஸ் ஐ ஆம் ஆல்சோ ஃபெரம் தி சேம் ப்ளேஸ்” என்று ஒரு முறை ப்ளைட்டில் பக்கத்தில் ஒரு கேம்பிரிட்ஜ் ப்ரொபசரிடம் கூச்சமே இல்லாமல் மார்தட்டியிருக்கிறேன். அவருடைய சரித்திரத்தை அவர் சந்தித்த போராட்டங்களை மேலோட்டமாய் தெரிந்த அளவில் அவர் தொடர்பான புதினங்களில் மிகுந்த ஈடுபாடு இருந்தது.

தமிழில் ராமானுஜன் வந்த போது மிக ஆர்வத்துடன் பார்த்தேன். பார்த்த சூழ்நிலையோ அல்லது எனது மனநிலையோ தெரியவில்லை அந்தப் படம் மிக நன்றாக இருந்தாலும் அத்தனை தாக்கத்தை உண்டு செய்யவில்லை.(திரும்பவும் பார்க்கவேண்டும்) சமீபத்தில் The Man who knew Infinity வாய்த்தது. ஒருவரின் வாழ்க்கையை உள்ளதை உள்ளபடி இண்ட்ரஸ்டிங்காய் ஒரு முழு நீள திரைப்படமாய் கொடுப்பது லேசுபட்ட விஷயம் அல்ல. ஆனால் எந்தப் பகுதியை விலாவரிக்கிறோம் எதை சாய்ஸ்சில் விடுகிறோம், எந்தக் கோணத்தை எடுத்துக் கொள்கிறோம் என்பது இயக்குனரின் சாமர்த்தியம். அந்த விஷயத்தில் The Man who knew Infinity இயக்குனர் மேத்யூ ப்ரவுன் மிகத் தெளிவு. படம் அத்தனை சுவாரசியம். ராமனுஜனிற்கு உறுதுணையாய் இருந்து இந்த உலகிற்கு அவரது அதிமேதாவித்தனத்தை அறிமுகம் செய்தது கேம்பிரிட்ஜ் ப்ரொபசர் ஹார்டி. ராமானுஜனுக்கும் ஹார்டிக்குமிடையிலான சம்பவங்களிலேயே படம் பெரும்பாலும் பயணிக்கிறது.

பெரும்பாலும் மெத்தப் படித்தவர்களிடம், அதி மேதாவிகளிடம் ஒரு ஞான கர்வம் இருக்கும். ஆரம்ப கால ஆயிர்த்தி தொள்ளாயிர வருடங்களில் உலகைக் கோலோய்சிக் கொண்டிருந்த வெள்ளையர்களிடம் எப்படி இருந்திருக்கும் என்று கேட்கவே தேவையில்லை. அதிலிலும் அங்கே இருக்கும் கேம்பிரட்ஜ் பல்கலைக் கழகம் இன்னும் விஷேசம். இப்பேற்பட்ட ஒரு இடத்தில் எந்த முறையான கல்வித் தகுதியும் இல்லாத ஒரு இந்தியன், தான் கண்டுபிடித்த தியரங்களை கேம்பிர்ட்ஜில் பதிப்பித்து தன்னை நிலைநாட்டிக்கொளவது என்பது எவ்வளவு கடினமாய் இருதிருக்கும் என்பதை மட்டுமே திரைக்கதையில் முன்னிலைப் படுத்தியிருக்கிறார் இயக்குனர். சொல்ல வந்ததை மிக மிக நேர்த்தியாய் சொல்லியிருக்கிறார். படத்தைப் பார்த்து யாரும் கணிதம் கற்றுக் கொள்ளப்போவதில்லை என்பதிலிருந்து தேவையில்லாத காட்சிகளில் அதிக நேரம் செலுத்தாமல் சொல்ல வந்த கோணத்திலேயே செல்வது போன்ற நேர்த்திகளால் நம்மை படம் நெடுக கட்டிப்போடுகிறார். படத்தில் ராமானுஜனின் கடைசி காலக் காட்சிகள் ஏதுமில்லை. ஆனால் அதைக் கூட ஹார்டியின் ஆங்கிளில் சொல்லி முடிப்பது மிக அழகு. படம் பார்த்துவிட்டு சே...இவ்வளவு பெரிய ஜீனியஸ் 32 வயதில் இவ்வளவு அல்ப ஆயுசில் விதி முடியவேண்டுமா என்று பெருமூச்சு விட வைக்கிறது.

ஹிஸ்டோரியன்ஸின் பார்வைகளில் சில் நொட்டைகள் தெரியலாம். சில வருடங்கள் to the scale-ல் இல்லாமல் இருக்கலாம். சில விஷயங்கள் chronological orderல் இல்லாமல் இருக்கலாம் பல விஷயங்கள் அவுட் ஆஃப் போகஸில் இருந்திருக்கலாம். ஆனால் அவற்றை காலபரிணாம நேர்த்தியில் நெர்கோட்டில் சொல்ல்வது சுவாரசியமில்லாத ஆவண படமாகி அரசு விழாக்களில் திரையிட மட்டுமே தகுதியாகிவிடும். இது ஆவணப் படமல்ல, ஒரு கணித மேதையை பற்றிய விஷயங்களை மிக மிக சுவாரசியமாக ஜனரஞ்சகமாக தந்திருக்கும் சினிமா. Highly recommended.